Awhalesome!

Na ons vorig bericht te hebben geplaatst hadden we de bus richting Quito genomen. We zouden bij Oom Marco en Tante Leo logeren om vervolgens zondagochtend al vroeg met de hele familie Sanchez naar Mindo te gaan. Mindo is een klein dorpje ten noorden van Quito, ongeveer 1,5 uur rijden. Dit dorpje ligt lager dan het Andes gebergte en heeft daardoor een tropisch klimaat. De vele mooi bloemen, vlinders, vogels en natuurlijke de nodige watervallen sieren het dorpje. Een gezellige Ecuadoriaanse dag wat inhoudt dat er behalve veel gezelligheid ook het nodige geduld bij kwam kijken. Een restaurant kiezen duurt even, besluiten wat we gaan doen nog wat langer en als vervolgens een oom zijn vinger openhaalt aan een steen betekent dat ook een uur wachten bij het ziekenhuis. Dit laatste zorgde er uiteindelijk voor dat we de bus eigenlijk net niet gehaald hadden, maar een portie Ecuadoriaanse net-niet-op-tijd-zijn zorgde ervoor dat we onze bus die we niet gehaald hadden, toch haalden. Deze lange dag zorgde ervoor dat we de busrit van 9u slapend hebben doorgebracht en wakker gemaakt werden op plaats van bestemming: Manta. In dit stadje hebben we alleen een ontbijtje gehaald bij het tankstation om vervolgens de volgende bus te pakken richting kustplaats Puerto Lopez. Helaas vertrok deze bus heel On-Ecuadoriaans te vroeg, waardoor we nog een uurtje de chaos op het busstation hebben kunnen bekijken. Puerto Lopez was de volgende op ons verlanglijstje. In dit vissersdorpje hebben we een leuk hostel gevonden en zijn we meteen op zoek gegaan naar waar we voor gekomen waren: een betaalbare walvistoer. Deze was gauw geboekt en we hebben de rest van de dag een beetje rondgewandeld en gechillt. Vandaag was dus de grote dag: walvissen kijken! Om 10u vertrok het bootje en na ongeveer 10 min. was het al raak, de eerste walvisrug liet zich zien. Hier nam de kapitein geen genoegen mee dus vaarden we verder de zee op. Na een half uur over de zee te staren zag Ons Moeder als eerste een dolblije walvis boven het water uitspringen! Dit was het startschot van een uur walviscapriolen kijken: een show van klapperende staarten, wuivende vinnen en fonteintjes. Deze macho wilde zich zo graag laten zien dat hij wel erg dichtbij kwam wat ons deed beseffen hoe groot dit beest is, HEUL HEUL HEUL groot! Een hele bijzondere gewaarwording, kortom: kippenvel … de fotos spreken voor zich! De rest van de middag wilden we nog een strand in de buurt gaan bekijken maar dat was helaas niet meer toegankelijk dus zijn we nog door een ander vissersdorpje gelopen. Ook dit werd eigenlijk behoorlijk indrukwekkend omdat het schrille contrast in rijkdom in Ecuador duidelijk werd: hier hadden de mensen echt niets. Vanavond maar weer eens voor onszelf gekookt en nu even wat computeren. Morgen op ons gemakje de spulletjes inpakken wat stiekem voor vanavond op het programma stond, maar we staan helemaal op chill-modus, daarom gaan we dan ook richting surf- en chilldorpje Montañita. Helaas ontbreekt hier in Puerto Lopez de zon al een paar dagen, dus lekker bakken op het strand zit er niet in. Na een dagje daar zullen we als het goed is richting de 2e stad van Ecuador gaan: Guayaquil. Mochten we dan nog tijd (en zin) hebben, zullen we ook de stad Cuenca nog aan doen.

Chao..!